Две пощёчины

Грузинская народная сказка

                                     Две пощёчины

Жил на свете бедняк. Ничего у него не было: ни земли, ни скотины, ни птицы, одна только кошка в пустой лачуге. Всю жизнь он голодал, с голоду чуть не помирал. «Пойду-ка я к царю, поведаю ему про свою нужду»,– решил бедняк.

Посадил голодную кошку в мешок и отправился в путь. Легко сказать, да нелегко к царю попасть. Остановил бедняка у входа злой страж, не пускает во дворец. Долго просил его бедняк и упрашивал, пока тот наконец согласился.

– Так и быть, пропущу, но с уговором: дашь мне половину того, что сам олучишь от царя!

Вошёл бедняк в царский зал и выпустил кошку из мешка. Забегала, замяукала голодная кошка.

– Зачем пожаловал, зачем кошку принёс? - спрашивает царь.

– В доме у меня ни крошки, даже мыши разбежались, не подыхать же кошке,– говорит бедняк.– Возьми её себе, а мне взамен дай две оплеухи!

Удивился царь. Слыхом не слыхивал, чтоб кошку на пощёчины меняли, но просьбу бедняка исполнил – влепил ему пощёчины.

Бедняк поблагодарил царя и пошёл из дворца. Кинулся за ним страж, загородил дорогу.

– Что получил? Давай скорее половину! Бедняк дал ему пощёчину и завязалась драка.

Царь услышал шум и вышел посмотреть, что происходит.

– Не впускал меня твой страж во дворец,– объяснил бедняк,– пока не обещал я ему половину того, что получу сам. Потому и попросил у тебя две оплеухи, надо же было поделиться с ним!

Рассмеялся царь и щедро одарил находчивого бедняка.

     

                                      Երկու ապտակ

Կար-չկար մի աղքատ մարդ  կար; Ոչ մի բան չուներ՝ ոչ հող, ոչ անասուն, ոչ թռչուն, մի կատու ուներ դատարկ խրճիթում: Ամբողջ տարին նա սոված  էր անցկացնմում, ու քիչ էր մնում սովամահ  լինի:

- Գնամ թագավորի մոտ ու պատմեմ իմ դարդերի մասին,-որոշեց  նա:

Կատվին գցեց պարկի մեջ և ճամփա ընկավ: Հեշտ է ասել, բայց դժվար է թագավորի մոտ հասնելը: Դարպասների մոտ չար պահակը կանգնեցրեց նրան և չթողեց նրան ներս մտնի: Այնքան խնդրեց աղքատը, որ նա վերջապես համաձայնվեց:

-Դե լավ կթողնեմ, բայց մի պայմանով, ինչ- որ թագավորը քեզ կտա, կկիսվես ինձ հետ.-ասաց պահակը:

Աղքատը գնում է թագավորի մոտ և բաց է թողնում կատվին:

-Ինչու՞ ես եկել, ինչու՞ ես կատվին բերել:

-Տանը  մի կտոր հաց էլ չունեմ,անգամ մկները փախել են,հո կատուս չի սատկի -ասաց նա,-վերցրու նրան քեզ և ինձ տուր երկու ապտակ:

Թագավորը զարմացավ: Չլսված բան է, որ կատվի հետ փոխանակեն երկու հատ ապտակ: Արքան ապտակեց նրան:

Աղքատը շնորհակալություն հայտնեց թագավորին և գնաց պալատից:

Ճանապարհին նրան կանգնացրեց պահակը.

-Ինչ ստացար? Շուտ տուր կեսը:

Աղքատը նրան ապտակեց, և կռիվ սկսվեց:

Թագավորտ ձայն լսեց և դուրս գնաց տեսնելու`  ինչ է պատահել:

-Նա ինձ չէր թողնում ներս մտնել,-ասաց աղքատը,- մինչև խոստացա, որ ստացածիս կեսը կտամ նրան:Դրա համար ես քեզնից ուզեցի երկու ապտակ, պետք է մեկի հետ կիսվեի  չէ՞:

Թագավորը ծիծաղեց և հնարամիտ աղքատին պարգև տվեց: